هی فلانی!





دیگر هوای داشتنت را ندارم…





هرجا ک دلت میخواهد برو…





فقط آرزو میکنم روزی هوای من ب سرت بزد،





و





آنقدر آسمان دلت بگیرد ک با هزار شب گریه چشمانت،





باز هم آرام نگیری…





و اما من…





بر نمیگردم ک هیچ!





عطر تنم را هم از کوچه های پشت سرم جمع میکنم،





ک نتوانی لم دهی روی مبل های راحتی،با خاطراتم قدم بزنی